Μια Εκδήλωση - Αφιερωμένη στη μικρή Ανδριάνα που έφυγε πολύ νωρίς και που σήμερα ΕΧΕΙ τα γεννέθλιά της και τη γιορτή της
Μαγνητοσκόπιση της εκδήλωσης (Μάνο Μανδηλαράς)
LIV
Τώρα, μετά το συναπάντημα με τον σκοτεινό
με τα κλειστά τα μάτια, τον τυφλό
φροντίδα σε κατέχει για τα πρεπούμενα του ταξιδιού
μη και σου λείψουν
Εκείνα τα που είχες χρεία ή συνήθειο σου γίναν μέχρις εδώ
σαν έσκαβες τη γη ή σαν έχτιζες τον ουρανό
Και τούτο πάλι ταιριαστό θα πρέπει είπες,
την ώρα που για κει θε να κινήσεις νάναι
αυγινό ή δειλινό ή τότε που η γη τη σκιά της ρίχνει στο φεγγάρι
Γενικά οι άνθρωποι αποφεύγουν να μιλούν για τον θάνατο, γιατί κατά βάση δεν πιστεύουν στον δικό τους θάνατο. Πεθαίνουν πάντα κάποιοι άλλοι αλλά όχι εμείς. Αυτό, κατά τον Φρόϊντ, οφείλεται σε ένα εσωτερικό κατάλοιπο του πρωτογονισμού, το οποίο βρίσκεται σε μια λανθάνουσα κατάσταση στο υποσυνείδητό μας.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι:
Κοίτα χάραμα νάναι σα ρθει η ώρα για κει που θα κινήσεις
Το ζο μη ζαλώσεις με πραμάτεια, μήδε χάμουρα πλουμιά